Salar de Uyuni

Dag 10
Vandaag verlaten we Chili. Rond 8 uur vertrekken we richting de grens. Bij aankomst zien we een lange rij voor het lolket staan die maar niet korter lijkt te worden. Uiteindelijk hebben we 1 1/2 uur in de rij gestaan om de grens te passeren. Een rit van 3/4 uur volgde voordat we bij de grens met Bolivia terecht kwanen (groot stuk niemandsland dus). Daar gingen de formaliteiten gelukkig sneller.

Tijd om onze bus te verlaten en over te stappen in 4wd jeeps. Het zijn niet de nieuwste en er komt een vreselijke stank van bezine vrij. Raampje maar dicht houden dus.
In onze bus zit niet alleen de chauffeur, maar ook zijn vrouw die de komende drie dagen ons eten zal verzorgen. De komende dagen zullen we ruim 650 km afleggen waarvan de meeste kilometers vandaag.

We verlaten duidelijk de bewoonde omgeving en het prachtige landschap ontluikt.
Rond 14 uur onze eerste lunch van onze kokkin tevens is het mogelijk om een bad te nemen in een warmwater-bron van 38 graden in de Laguna Salada.

We vervolgen onze weg en komen langs een aantal kleine geisers en heksenketels. Een verschrikkelijke zwavel-lucht komt daar vandaan.

We bezoeken de Laguna Colorada, een in allerlei roodtinten geschakeerd meer, bezaaid met witte zout-eilandjes. Een prachtig gezicht en we genieten ook van de flamingo's die daar leven.

Tegen 18;00 komen we aan in Comodore. We hebben mazzel want er blijken nu toch slaapkamers te zijn en geen slaapzalen. Vanwege watergebrek zijn de douches afgesloten. Wanneer de zon ondergaat wordt het behoorlijk koud, maar niet zo koud als wij verwacht hadden. Om 22 u gaan de lichten uit. De meesten blijken niet echt lekker geslapen te hebben. Sommigen hebben hoofdpijn en bij anderen is de neus verstopt. Wanneer je wakker wordt heb je dorst en ben je wat benauwd. Dit komt allemaal door de hoogte waarop we zitten, 3900 meter hoog.

Dag 11
Vandaag 07.30 ontbijt en vertrek om 08.30. Het wordt een rustige dag. Diverse stops en voldoende mogelijkheden om je uit te leven door bijvoorbeeld even een berg te beklimmen. Ondanks het korte ademenen (vanwege de hoogte) waren we aan deze dag toe. Heerlijk ontspannen sfeer.

We besluiten een macabere groepsfoto te maken door allemaal op de treinrails te gaan liggen. Onze eindlocatie heeft geen naam ( ja ook dat kan hier) en opnieuw hebben we geluk en hebben we alleen een privekamer ( wel erg sober hoor). Omdat water hier beperkt is besluiten we de douche die aanwezig is niet te gebruiken. Een dag stinken kan er no wel bij.

In het hele kleine dorpje treffen we een mini supermarkt aan ter grootte van een slaapkamer. We snakken naar een lekker pilsje dus die worden gekocht. We zien ook nog een klein schooltje en spreken met de onderwijzer. Op de vraag welke vakken hij les geeft krijgen we als antwoord : Geschiedenis, Taal, Rekenen, Wiskunde en Engels. Engels? Dat is mooi dan kunnen we verder praten. Helaas de man sprak helemaal geen Engels. Dus waar hij les in geeft?????

Bij terugkomst bij onze slaapplaatsen staan de chaufeurs de auto's te wassen met dat kostbare water dat wij niet voor een douche hebben gebruikt???
De kokkin serveert weer een heerlijke maaltijd en we liggen er weer vroeg in.

Dag 12
Vandaag gaan we naar de zoutvelden, Salar de Uyuni. Het lijken immens grote zoutvlakten te zijn met een totale oppervlakte van 12000 km2. Je hebt eerder het idee dat je over sneeuw loopt dan over zout. Je moet ook constant een zonnebril dragen om sneeuwblindheid te voorkomen.

Op deze vlakte kun je ook leuke trucjes uit halen met de camera, doordat de hele omgeving wit is. Te lastig om uit te leggen, maar het resultaat is dat je een mens (heel klein) op het boek laat staan. Zo hebben we een foto gemaakt waarop Mieke staat op de Lonely Planet reisgids van Bolivia. Die foto zullen we zo snel mogelijk voor jullie plaatsen. Dat gaat helaas vandaag nog niet lukken.

Er blijkt van zoutblokken ook een hotel gebouwd. Erg apart maar wat jammer dat het na de bouw niet meer is onderhouden. Het dak lijkt wel op instorten te staan. Desondanks kost een nachtje logeren hier 100 dollar.

We bezoeken ook een cactuseiland, Inca Wasi, dat midden in de zoutvlakte ligt. Op dit eiland groeien 10 meter hoge reuze-cactussen. Erg apart en als laatste bezoeken we een treinkerkhof. Ach, het is meer een speelplaats.
Rond 16 uur arriveren we in Uyuni. We nemen een heerlijke douche. Geen overbodige luxe na 3 dagen stof happen.

Het is een aardig stadje en we hebben gelukkig nog wat tijd om de markt te bezoeken. Voor Fons een verademing, want hij mist de mens wel een beetje op deze reis.