Zilvermijn

Bedankt voor alle leuke reakties, we lezen ze altijd met heel veel plezier ook al vergeten we vaak om erop te reageren.
Zoals jullie al aangegeven hebben is het inderdaad een zwaar reis-programma met erg veel reizen en weinig vrije tijd. We zijn nu halverwege en het tempo gaat vanaf nu gelukkig iets omlaag. We gaan de komende week wat meer steden bezoeken en blijven dan ook meestal 2 of zelfs 3 nachten in een stad en mogen dan zelf onze dag in gaan delen en bepalen wat we willen gaan zien.

Tijdens de eerste 2 weken hebben we heel veel natuur gezien. De natuur is hier werkelijk prachtig en we hebben er dan ook volop van genoten. De laatste 2 weken komen vooral steden aan de beurt en ook veel meer inca-ruines.

Dag 13
Vandaag vetrekken we om om 8.00 naar Potosi. Deze stad ligt op 4000 meter hoogte. Deze rit duurt normaal ca 5,5 uur maar onze chauffeur heeft er zin in en we zijn dan ook al om even over twaalven aan in Potosi. Gelukkig zij de kamers deze keer direct beschikbaar. Na de lunch besluiten we de stad in te gaan. Helaas blijkt het een feestdag. Het is de eerste dag van de viering van allerzielen. Dus is alles vandaag dicht en morgen gaat het feest gewoon door en hopen we maar dat er wat meer open is.

Dag 14
Voor het eerst tijdens deze reis hoeven er vandaag geen koffers ingepakt. We blijven in dit hotel nog een nachtje. We kunnen uitslapen tot 8 uur.
Vandaag brengen we een bezoek aan een nog werkende zilvermijn.
Voordat we naar de mijn gaan bezoeken we eerst de mijnmarkt. Het is namelijk de gewoonte dat wanneer je de mijn bezoekt je een cadeautje meeneemt voor de mijnwerkers. We kopen een berg cocabladen, sigaretten, wat drank en dynamiet.
Vervolgens moeten we ons gaan kleden als echte mijnwerkers , Dus Jas, broek, laarsen, mondkap, helm en lamp.

Bij de mijn aangekomen blijkt dat de mijnwerkers er vandaag niet zo zin in hebben. Ze zijn nog in de olie van de festiviteiten van de vorige dag. Deze zilvermijn levert tegenwoordig bijna geen zilver meer maar vooral tin en zink . Via kruip en sluip door begeven we ons door de gangen van de mijn.

De arbeidsomstandigheden zijn in de mijn op zich al niet zo best maar de mijnwerkers houden er ook nog een zeer ongezonde levenswijze op na. Ze eten namelijk de hele dag cocabladen ( een soort lichte drugs) en roken de hele dag sigaretten. Een mijnwerker wordt dan ook meestal niet ouder dan 45 jaar. De mijn die wij bezoeken is een particuliere cooperatie. Een mijnwerker werkt dan als een soort ZZP'er. Hij kijgt een deel van de mijn als werkgebied en betaald hier belasting en huur voor. Heeft de mijnwerker mazzel dan vindt hij een ader met veel mineralen en kan hij misschien zelfs naar een paar jaar stoppen, maar heeft hij pech dat zijn de kosten hoger dan de opbrengsten. Opvallend is wel dat de armste mensen mijnwerkers zijn, maar ook de rijkste mensen in Bolivia zijn mijnwerkers. Deze rijke mijnwerkers hebben dus het geluk gehad dat ze een rijkgevulde ader hebben getroffen.

Iedere vrijdag vereren de mijnwerkers El Teo . Deze door de spanjaarden bedachte god om de mijnwerker harder te laten werken wordt vereerd om daar mee veiligheid af te dwingen. El Teo wordt bestrooit met cocabladen, sigaretten en besprenkeld met alcohol. Deze alcohol is 96 % . Het is de gwoonte dat de mijnwerker van deze alcohol eerst zelf een slok neemt. We vereren dus El Teo maar laten het drinken van de alcohol maar achterwege .

's Middags brengen we nog een bezoek aan het museum Casa de la Moneda. Het is een prachtig oud gebouw waar tot 1953 de munten geslagen voor Bolivia maar ook voor andere landen. Tegenwoordig worden de boliviaanse munten gemaakt in Chili en Frankrijk. De machine staan grotendeels nog op hun oorspronkelijke plaats waardoor je een goede indruk krijgt van het proces. Uiteraard hebben de Nederlanders ook hier hun sporen achter gelaten. Enerszijds als rover van geld (piraten) en anderszijds als leverancier van slaven.
In het museum staat en prachtige kist met een ingewikkeld slot-mechanisme waarvan ook een exemplaar in Nederland schijnt te staan. Om te voorkomen dat de piraten makkelijk bij het zilver konden komen werd het sleutelgat verborgen onder lama-huid en werd een vals sleutelgat aan de voorkant van de kist gemaakt.
Thuis gaan we maar eens uitzoeken hoe Piet Hein aan zijn zilvervloot is gekomen.