Acclimatiseren

Na een vliegreis van 16 uur, met een overstap van 2 uur in HongKong zijn we helemaal gaar aangekomen in Vietnam. Onze reis begint in Ho Chi Minhstad, de grootste stad van Vietnam beter bekend als Saigon.

We komen vroeg in de middag aan en hebben meteen de rest van de middag vrij. En dat geeft ons mooi de gelegenheid om nog lekker even te slapen, want slapen in een vliegtuig lukt ons nog altijd niet goed.

Om 4 uur verzamelen bij de reisleider voor een briefing en daarna een kleine rondwandeling door de stad en vervolgens door naar het restaurant.

Kleine hapjes zoals rijstrolletjes gevolgd door vlees en groenteschotels.
En als laatste de rijst en de soep, dat blijft toch wel een aparte gewoonte voor ons.

Het bier is hier prima te drinken. We hebben inmiddels Saigon bier en 333-bier uitgeprobeerd. Die laatste wordt uitgesproken als bah-bah-bah, maar hij was wel lekker.

Zelfs de wijn blijkt goed te drinken te zijn, dus dat gaan we ook nog een keer uitproberen. Voorlopig zijn wij wel tevreden met bier omdat de temperatuur hierboven de 30 graden is. Dus wat extra vocht is dan wel prettig.

Wij lopen hier in Vietnam rond als millionairs. De reden hiervoor is de vietnamese Dong. 1 Euro is 29.000 Dong waard. We hebben nog maar 150 euro omgewisseld en lopen nu al met 4 miljoen rond. We schrikken nog iedere keer als we iets af moeten rekenen. Het ziet er zo ontzettend duur uit als je na een drankje de rekening krijgt van 120.000 Dong, maar het is slechts 4 euro wat je moet afrekenen.

We zijn best nog wel moe en gaan na het eten toch wel vroeg slapen. En zelfs dan voelen wij ons de volgende ochtend nog niet helemaal uitgeslapen. In Vietnam is het 6 uur later dan in Nederland. Misschien toch een beetje jetlag.

De volgende dag krijgen we een rondtour door de stad. We krijgen een aantal belangrijke gebouwen van Saigon te zien, zoals het presidentiele paleis en de notre dame kathedraal die hier door de fransen is neergezet.
We brengen een bezoek aan Chinatown en lopen over de Cho Lon market. En zoals altijd kijken we onze ogen weer uit bij alle waren die hier worden aangeboden.

We brengen een bezoek aan het WAR Remnants museum. In dit museum worden de verschillende oorlogen herdacht en dan met name de vietnam-oorlog. De vietnamezen noemen deze oorlog overigens de amerikaanse oorlog.

De vietnamezen hebben veel onderdrukkingen meegemaakt. Zo waren er de chinezen waar de vietnamezen ongeveer 1000 jaar oorlog mee hebben gehad. Daarna de fransen tijdens de kolonisatie. En vervolgens de amerikanen en dan was er ook nog hun eigen strijd tussen noord en zuid. En tenslotte zijn zij zelf nog een oorlog aangegaan met Cambodja om de rode khmer te verjagen.

Het museum laat de gevangeniscellen zien waar de fransen hun gevangenen vastzetten en martelen. Maar de rest van het museum staat in het teken van de amerikaanse oorlog. Zo laten ze zien welke landen support hebben gegeven aan deze oorlog, vaak is dat niet meer dan dat er protest-marsen zijn gevoerd in een land. Zo zijn er ook foto's te zien van het protest dat in Nederland is gevoerd tegen deze oorlog. En zelf kennen wij uiteraard het lied 'Welterusten mijnheer de president' van Boudewijn de Groot uit 1966.

Op de 1e verdieping is eigenlijk een aanklacht tegen de amerikanen. Er worden foto's getoond van alle verschrikkingen die de vietnameze soldaten en burgers zijn aangedaan. Je ziet de oorlogsmisdaden en weet dat de amerikanen er niet voor gestraft zijn en vermoedelijk het nu weer doen in Irak en Afghanistan.
Dit was de oorlog waar voor het eerst fotografen en correspondenten mee waren om verslag te doen. En veel van de foto's en verhalen waren al bekend bij ons.

Erg indrukwekkend waren de foto's over de gevolgen van agent Orange, de bestrijdingsmiddelen die de amerikanen hebben losgelaten boven het regenwoud om zo beter zicht te hebben over de trail die de vietkong als vluchtroute gebruikte. Door deze bestrijdingsmiddelen zijn nog vele generaties later verminkte kinderen geboren.

Op de 2e verdieping wordt een meer geschiedkundig overzicht getoond van de oorlog. En ten slotte is er nog een afdeling waarin de kinderen hun visie op de oorlog geven door middel van tekeningen.

De rest van de middag vrij om nog wat rond te wandelen en bij te komen.