Cao Dai tempel en Cu Chi tunnel

Vandaag hadden we een vol programma.
Als eerste zijn wij naar de Cao Dai tempel gegaan in Tay Ninh.
Deze tempel is opgericht om meerdere godsdiensten samen te laten komen.
Zo zijn het confusionisme, taoisme, boeddhisme, hindoeisme en christemdom en zelfs islam met elkaar verenigd. De tempel is ook een mengeling van al deze geloven en vooral erg kleurrijk ingericht. Om 12.00 uur vind er een ceremonie plaats waar wij getuige van mochten zijn. Ondanks dat het nu een tempel van het caodisme is zijn ze nog wel trouw aan hun oude geloof. Dit laten ze zien door de kleur van hun gewaad. Confusius draagt een rood gewaad, een boeddhist een geel gewaad en een christen een blauw gewaad. Alle andere gelovigen die komen bidden dragen een wit gewaad. Dus al met al is het een kleurig geheel.

Onderweg passeren een punt wat bij iedereen waarschijnlijk nog in het geheugen gegrift staat. Het gaat hier om de plaats waar het meisje KIM naakt rennend uit haar huis vluchtend werd gefotografeerd toen zij door een napalmbom was getroffen. Opvallend dat het iets is dat je moet weten want dit wordt commercieel op geen enkele wijze uitgebuit. We troffen het wel uitermate goed want de familie van Kim was thuis. Haar schoonzuster en 2 van haar kinderen lieten ons de plakboeken van Kim en haar broer zien.


Op de terugweg naar Saigon stoppen we bij de Cu Chi tunnels. Met behulp van deze zelf gegraven tunnels heeft de vietkong de amerikanen verslagen.
Die tunnels zijn heel erg ingenieus ingericht en bestaat uit meerdere lagen die van elkaar afgesloten kunnen worden. De amerikanen hebben van alles geprobeerd: bommen gooien, water in de tunnels laten stromen en gif spuiten in de tunnels. Maar door het afsluiten van geheime doorgangen is voorkomen dat het water of gif door alle tunnelgangen is gekomen. De vietkong leefde compleet onder de grond. Ze hebben hier werkplaatsen gemaakt waar wapens en kleding werden gemaakt, maar ook bijvoorbeeld een vergaderruimte. Er was ook een keuken met een geniaal afvoersysteem waardoor de rook sterk verminderd werd en pas 100 meter verder naar boven kwam. De bommen van de amerikanen kwamen dus niet op de gewenste plaats terecht.
De gangen in het tunnelstelsel waren zeer klein. Speciaal voor de toeristen is een klein gedeelte wat verder uitgegraven zodat de wat grotere mensen hier ook doorheen kunnen kruipen, rechtopstaan is onmogelijk. De grond bestaat uit klei en daarom was het zo makkelijk om die tunnels te graven en iedere dag werden die tunnels langer gemaakt. Dus geen beginnen aan voor de amerikanen. Als er al eens een bom een tunnelgang raakte maakten ze gewoon een nieuwe gang eromheen.

Tot slot nog even een rubberplantage bezocht. Leuk om een keer te zien.

Onze tijd in Saigon zit er nu op en morgen vertrekken we naar de Mekong-delta.