Dag 11- Hiroshima

Dag 11 staat enerzijds in het teken van doorreizen, maar voor ons toch vooral in het teken van 1945. De atoom bom op Hiroshima. We bezoeken het museum. Indrukwekkend, maar voor ons op sommige momenten teveel aandacht op personen. We bedoelen hiermee dat er foto van een meisje wordt weer gegeven, verteld hoe oud ze was dat ze op school zat en daar bij wordt dan meestal ook nog iets van haar kleding getoond. Op de volgende foto een jongen, genaamd … en ook weer de school en een kledingstuk etc. Bij nummer 10 denk je, waarbij we niemand tekort willen doen, het is goed zo. Indrukwekkend is ook dat het niet is gebleven bij de slachtoffers op de dag dat de bom is gevallen, maar dat velen slachtoffers daarna nog vallen als gevolg van kanker. Denken ze het overleefd te hebben, een gezin opgebouwd en overlijden ze uiteindelijk nog aan de gevolgen van deze bom. En tot slot zijn er heel veel kinderen ineens wees geworden. We kunnen er veel zeggen over dit staaltje armpje drukken, cq machtsvertoon. Boosheid overheerst. Dit had uiteraard nooit mogen gebeuren, maar we vrezen tegelijkertijd dat er weinig van geleerd is.

Er zal ongetwijfeld nog veel meer hebben gespeeld, maar als je naar de tijdslijn kijkt beginnen we onszelf toch echt allerlei vragen te stellen.

1938 – Eerste gesprekken tussen Roosevelt en Einstein over een hele krachtige bom

1941 – Aanval van Japan op Pearl Harbor op Hawaii

1945 – Amerika gooit 2 atoombommen op Hiroshima en Nagasaki

1949 – Rusland gaat atoombommen ontwikkelen en testen

• Wanneer begon nu eigenlijk de koude oorlog tussen Rusland en het westen? Rusland is een atoombom gaan ontwikkelen om zich te beschermen tegen Amerika en niet andersom zoals Amerika iedereen wil doen geloven.
• Als je als land in het afgelegen Hawaii een complete oorlogsvloot neerlegt is het dan zo verbazingwekkend dat er een aanval komt?
• Is een atoombom niet een erg zwaar wapen tegenover een land dat niet aangevallen wil worden door de oorlogsvloot van de grootmacht van de wereld. Dit had zeer waarschijnlijk ook met gewone bommen kunnen volstaan waarbij er minder schrijnende slachtoffers waren gevallen

Het is hier ook weer vreselijk druk en vooral de groepen lopen soms erg in de weg

Buiten bezoeken we de kindergedenkplaats. De basis hiervan ligt bij een meisje van 12 jaar die 1000 origami kraanvogels wilde maken in de hoop dat haar wensen uit zouden komen. De 1000 kraanvogels werden gehaald, maar haar wensen kwamen helaas niet uit. Ze overleed op 12 jarige leeftijd. Toch heeft haar initiatief iets goeds voort gebracht. Dankzij haar kwam dit monument er. Kinderen namen haar idee over en maakte heel veel origami kraanvogels. Die zijn nu in het monument verwerkt en we hebben het idee dat deze vogels regelmatig vernieuwd wordt zodat het ook bij de nieuwe generatie kinderen in gedachten blijft. Het lijkt ons ook belangrijk dat juist de kinderen betrokken blijven bij deze gebeurtenis.

Ook bewonderen wij de cenostaaf, een mooie stenen boog en als je eronder door kijkt zie je de vlam die altijd brand en pas gedoofd wordt als er geen atoomwapens meer op de wereld zijn.

Op de achtergrond zie je de A-bomb toren staan. Dit gebouw stond op slechts een paar 100 meter vanaf het episch centrum van de bom en is één van de weinige gebouwen die is blijven staan, zij het erg gehavend.

Na een paar uur houden we het voor gezien en gaan op zoek naar het Hiroshima Castle, Een aardig kasteel met een redelijke tuin. We hebben absoluut mooier gezien.

Hierna wandelen we door naar de Shukkei-en tuin, dit is de nr5 tuin van Japan en we zijn erg benieuwd. We zijn blij dat we de tijd genomen hebben om deze tuin te bezoeken want hij is inderdaad erg mooi. We hebben genoten. Bij de kassa konden we een zakje karper-voer kopen en die groentekorrels konden we voeren aan de koi-karpers. Maar het bleek dat de schildpadden deze bolletjes ook lekker vonden.

Nog even snel een lunch eten en dan om 14:15 uur verzamelen het hotel om op weg te gaan naar Nagasaki. We hebben gereserveerde plaatsten wat erg fijn is, maar zitten daarom alleemaal in één wagon. En per wagon is er maar 1 deurtjes dat dienst doet als in- en uitgang. Met 21 personen en bagage eigenlijk allemaal niet te doen. Maar tot op heden is het wel heel veel duw en trekwerk gelukt. We stappen nog twee keer over en zijn rond de klok van 18:00 uur in Nagasaki.

In de avond zoeken we een sushi restaurant op met 2 groepsgenoten, Mike en Kim. En wat was het weer lekker.

Wat ons opvalt:

Als we naar de japanners kijken is dat ze in de metro of de trein allemaal op hun mobieltje zitten te kijken. Dat gebeurt natuurlijk in Nederland ook, maar hier lijkt het toch wat erger. En tel daarbij op dat in een lunchroom veel 1-persoons tafels zijn (of twee persoonstafel waar een schermpje tussen geplaatst is) Dan moet je toch wel constateren dat dit een heel individualistische maatschappij is.