Eerste verkenning Kyoto

De eerste dag Kyoto was een pittige dag, maar we hebben hem goed besteedt.

Het verschil tussen Kyoto en Tokyo is gigantisch groot. Tokyo is een gemaakte stad die past bij deze tijd. Tokyo heeft nauwelijks oude gebouwen (een beetje vergelijkbaar met Rotterdam). Bijna alles is nieuw. Kyoto is juist een mix van modern en oud. In Tokyo lijkt alles georganiseerder te verlopen dan in Kyoto. In Kyoto kom je ook veel meer fietsen tegen. Hoewel ze er in Kyoto anders over denken vinden wij het OV in Tokyo veel transparanter.

Het ontbijt is bij dit hotel niet inbegrepen dus moesten we vanochtend eerst een ontbijtje scoren. Bijna kwamen we bij Mac Donald uit, maar we wisten ons te beheersen. Mieke nam yoghurt met vruchten en een chocolade cakeje en Fons 2 eitjes en een broodje en dat samen voor 11 euro.

We hadden een boottocht gepland voor deze dag, maar deze is gecanceld vanwege een ongeluk, we vermoeden omdat het water te wild is op dit moment. We beginnen onze dag met een wandeling door de tuinen van het keizerlijk paleis. We hebben fijn gewandeld, maar helaas zijn deze tuinen niet zo mooi als de tuinen in Tokyo, misschien komt dat omdat de keizer in Tokyo woont en daarom mooiere tuinen heeft.

Het paleis zelf is gesloten, mogelijk hebben we daar woensdag of donderdag nog tijd voor. Aansluitend gingen we naar het Kyoto International Manga museum. Eerlijk gezegd hadden we het museum iets anders voorgesteld en dachten we ook iets meer van ons bekende figuren tegen te komen. Maar op zich wel interessant.

Hierna wandelen we verder naar de Nishiki market. Wat eengeweldig feest. Helaas wel ontzettend druk. Aan alle kanten kon je iets te eten bestellen. Maar let wel op. In Japan is het de regeldat je niet etend over straat loopt. Je moet het dus bij het stalletje waar je het koopt opeten. Dat was even lastig. We kochten bv een schaaltje van 4 Takiyaki (licht knapperige ballen van gebakken hartig beslag gevuld met in blokjes gesneden gekookte octopus). En dachten we proberen er allebei twee. Maar toen we met zijn tweeën gingen zitten werd daar wel wat van gezegd. U heeft één schaaltje besteld en dat is niet voor twee. Souvenirs waren er ook, maar begrijpelijk tegen toeristische prijzen.

De markt liep een beetje automatisch over in de wijk Gion,waar we wat tempels bezochten. Om ons heen redelijk wat mensen in kimono’s. Koppeltjes lieten zich door een fotograaf fotograferen. We dachten dat zijn mogelijk verloofden of net getrouwden. Om het zeker te weten spraken we koppeltje aan. Gelukkig ze konden een paar woorden Engels en hadden geen mondkapje voor. Op de vraag “is dit voor jullie trouwen of verloving” moesten ze erg lachen. Nee, nee dat was het niet. “Maar jullie huren een fotograaf in, dat kost toch geld, dat doe je toch niet zomaar?” was onze vervolgvraag. Tja eigenlijk wel. Het is het vastleggen van een moment voor de herinnering. Zouden ze met iedere vriendin/vriend een foto rapportage maken voor later. Enfin veel mensen in kimono’s. Voor ons behoorde dat tot “zien en gezien worden”.

Na uren lopen, nou ja slenteren, zochten we een restaurantje dat we op onze wensenlijst hadden staan, Gion Matsuda, hier kon je unagidon bestellen, op houtskool gegrilde paling. Helaas konden we het niet vinden, dus maar een ander restaurantje gekozen. Het ging er allemaal erg formeel aan toe. Bordje leeg, dan werd het onmiddellijk weggehaald. Bijzonder was dat we een set menu kregen aangeboden. We kozen een hoofdgerecht en kregen een soepje, een bakje groenten, een ijsje en een kop thee/koffie erbij. Toen we om een biertje of wijn vroegen zij de ober: Nee de keuze is koffie of thee. Apart want het stond wel op de kaart.

Na ons eten liepen we door naar het Pontoche laantje. In dit laantje lopen ergens tussen 17-19 uur geisha’s. We hebben de straat een paar keer heen en weer gelopen en we waren bepaald niet de enigen, maar helaas geen geisha te bekennen.

Wat ons opvalt :

Je ziet in Japan mensen fietsen en kunt ze als toerist ook fietsen huren, maar een algemeen ding is het niet. Zijn er fietspaden, ja soms wel, maar regelmatig moet deze gedeeld met de voetgangers en zijn dan vaak ook bedoeld voor beide richtingen. Regelmatig zie je dan ook de fietsers op het voetpad en voetgangers op het fietspad. Niet veilig zou je zeggen, maar het moet gezegd men rijdt al zigzaggend hier netjes. Voorsorteren voor de fiets kent men kennelijk ook niet. Bij kruisingen is het dus voor beide partijen goed opletten. Maar ook de automobilisten zijn erg voorzichtig. Kom je bij een zebrapad zonder verkeerslicht dan zal een auto altijd stil gaan staan en jou als voetganger voorrang geven.

Wat verder aan de fietsen opvalt. Ca 50% van de fietsen heeft geen bagagedrager. Hebben ze dat wel dan zijn het van die lichtgewicht dragers. Dus iemand achterop nemen lijkt hier niet de gewoonte. De elektrische fietsen daarentegen zijn fietsen met kleinere wieltjes, dus lager en die hebben wel een bagagedrager. Maar die zijn duidelijk alleen bedoeld om een kind achterop te nemen en niet geschikt voor volwassenen.