Traditionele feesten in Togo

Vandaag hebben we een zeer lange reisdag voor de boeg. We vertrekken om 7 uur en de planning is dat we pas om 23 uur aankomen in Kara.
Onderweg maken we wel enkele korte stops, maar geen echte bezichtigingen. Het wordt een barre tocht want het zijn wegen vol kuilen waardoor je soms maar een snelheid van 15 km p/uur haalt.

Maar tot onze grote verrassing komen wij onderzeg allerlei feesten tegen. Als eerste zien wij in een dorpje allemaal mensen dansen en feesten. Het blijkt een ritueel te zijn waarbij gevierd wordt dat jonge mannen 21 zijn geworden. Onderdeel van het ritueel is dat de jongeren wit gemaakt worden door ze te bestuiven met meel, vermoedelijk fijngemalen fufu. Nadat onze gids toestemming heeft gevraagd aan de chief van de stam mogen wij de bus uit en kunnen ons gaan mengen in het feestgedruis. Als wij te dicht bij de kern van het feest komen slaat ineens de stemming om, we blijken verboden foto's te hebben gemaakt.
Ineens mogen we geen foto's meer maken en wordt ons gevraagd te vertrekken. Iets later krijgen we toch weer toestemming. 1 minuut later wordt deze echter weer ingetrokken. Het blijkt dat zij vrijwel niets eten tijdens het feest en alleen een zelfgebrouwen soort bier drinken. De chief liet het ons ook proeven en het bleek behoorlijk sterk te zijn, vermoedelijk waren ze gewoon dronken. We mochten nog maar één foto maken en wel van de chief en dan moesten we vertrekken. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Maar wel een geweldige ervaring rijker ondanks alle verwarring.

Nog geen uur later komen we in een volgend dorp weer midden in een feest terecht. Het is niet helemaal duidelijk welk ritueel hier gevierd werd, mogelijk hetzelfde als in het andere dorp. Hier waren enkele mannen versierd met een masker met grote zwarte hoorns van een antilope. En zodra zij zagen dat onze bus stopte begonnen zij rondom de bus te dansen en zij gaven ons toestemming om foto's te maken. Eerst vanuit het raam van de bus en later mochten wij ook de bus uit.
Niet lang, maar weer een geweldige ervaring rijker. Dit was nu eigenlijk precies wat wij in Ghana hebben gemist en nu in één dag in Togo al volop te zien krijgen.
Het maken van een goede foto valt echter niet mee omdat ze continue in beweging blijven.

De tijd begint een beetje krap te worden en we moeten snel ons avondeten inslaan. Er is geen tijd voor een restaurant, dus langs de kant van de weg slaan wij onze slag. Stokbrood, bananen, kaasjes (la vache qui rit) en wat cola gaat er altijd wel in. Even improviseren in een hobbelige bus.

Er staat nog een geweldige excursie op het programma vanavond. We gaan nog naar Bassar om een traditionele vuurdans mee te maken. Hiervoor moeten we eerst met de hele groep op audientie bij de koning om toestemming te vragen om deze traditionele dans bij te wonen. Een beetje een wassen neus, want de hele dansgroep stond ons al op te wachten, maar toch wel aardig dat wij de koning van Togo hebben ontmoet.

Daarna begint al snel de traditionele vuurdans. Alleen leden van het koninklijk huis mogen aan deze dans deelnemen. En deze dans wordt uitgevoerd bij bruiloften en bij de geboorte van een geboorte binnen de koninklijke familie. En nu dus voor toeristen.

Ongeveer 15-20 leden gaan rondom het vuur dansen. Zij raken in diepe trance en springen op een gegeven moment bovenop de vuurstapel met hun blote voeten en blijven daar een minuut staan en springen er dan vanaf om weer verder te dansen alsof er niets is gebeurd.

Na een half uur is het voorbij en gaan we de bus weer in voor de laatste 80 kilometer naar Kara waar we uiteindelijk om 24:00 u arriveren.