Laatste dagen aan het strand

Na de schokkende ervaring van eerder hebben we 's middags een bezoek gebracht aan het oude paleis van de koning. Dit bestond vroeger uit 12 gebouwen, maar inmiddels zijn er twee gerestaureerd. Onduidelijk is of ze nog meer gebouwen gaan restaureren, als ze het doen hopen we dat ze meer dan nu proberen om het authentiek te doen. Nu hebben ze vanwege brandgevaar het rieten dak vervangen door ijzeren golfplaten, erg jammer.

's Avonds lopen we op weg naar een restaurant nog tegen een feest aan. Terwijl we daar staan te kijken worden we aangesproken door een man die begint uit te leggen waarvoor het feest is. Het blijkt een bruiloft te zijn en de man is de bruidegom. We blijken erg welkom te zijn op het feest omdat het geluk schijnt te brengen als blanken hierbij aanwezig zijn. We worden zelfs uitgenodigd om mee te dansen en te blijven eten, maar dat hebben we maar niet gedaan. We blijven even kijken en maken nog wat foto's en nadat we van de bruidegom zijn adres hebben gekregen (voor het opsturen van de foto's) gaan we weer verder naar het restaurant. Weer een ervaring rijker.

Op weg naar Cotonou bezoeken we een paaldorp. De huizen zijn gebouwd op palen en staan in het water, soms naast een eiland maar soms ook niet. Het belangrijkste vervoermiddel is een uitgeholde boomstam en ze verplaatsen zich door met een stok in de grond te plaatsen en zo de boot in beweging te krijgen. [Beetje a la gondelvaart Venetie]

We reizen naar Porto Novo waar we een dag aan het strand gaan doorbrengen. Daar staat weer een paaldorp op het programma, maar deze keer is er een canoo-dans bij. Dit blijkt een groep beninoisen te zijn die allerlei dans bewegingen met een peddel maken, op de boot is ook een aantal drums aanwezig waarmee de maat wordt aangegeven. Het is een zeer aantrekkelijk geheel om te bekijken. Even later komen ze tegen onze boot aanliggen en komen twee kleine kinderen bij ons aan boord. Zij doen ook een deel van de dans bij ons aan boord. Vertederend!!

We reizen verder naar Possotome. Hier bezoeken we twee dorpen die beide een voodoo-dans voor ons opvoeren. De eerste dans is een traditionele voodoo-dans (Dan-dans), het enthousiasme en bezieling van de (30) dansers is indrukwekkend. De dans heeft wel iets weg van onze vogeltjesdans, alleen maken ze hierbij de bewegingen van een kip. De tweede dans (Zangbeto-dans)is moderner, ook deels traditioneel maar kleiner slechts 10 dansers. Extra werd hier gebruik gemaakt van stro-wigwams. Hierin zit een danser die de kring rondloopt en af en toe rondjes loopt. Hier werden ook allemaal trucs mee uitgehaald, zoals het oplichten van de stro-kegels zodat het leek alsof er niemand in zat en het ding uit zichzelf zo beweegt.
Soms lieten ze zien dat er een konijn of gans onder zat alsof deze dieren de stro-kegel lieten bewegen. Wij weten natuurlijk wel beter, maar de beninoisen geloven er dus echt in en deinzen angstig achteruit als het ding te dicht nadert.

In Possotome lopen we ook nog een deel van de slavenroute. De slaven moesten in totaal 30 kilometer lopen naar de zee toe, wij hoeven gelukkig alleen de laatste 4 kilometer te lopen. De route is versierd met allemaal beelden die de geschiedenis weergeven. We eindigen bij de zee, waar inmiddels monumenten zijn geplaatst. Hier hebben we een lunch waarna we vertrekken naar onwe laatste bestemming Grand-Popo. dubbel Hier blijven we een aantal dagen om uit te rusten en te genieten van het strand of het zwembad.

Omdat wij niet zo'n zon-aanbidders zijn hebben wij gisteren van de gelegenheid gebruik gemaakt om een dagje te varen en te genieten van het natuurschoon. Onderweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een zoutdorp, waar ze het water uit de zee door de zon en vuur laten verdampen zodat ze zout overhouden wat ze weer kunnen verkopen. Ook kregen we een verse cocos aangeboden. Totaal anders dan in Nederland waar het witte vruchtvlees hard is en de noot gevuld met water.

Dit wordt ons laatste bericht, vanmiddag gaan we richting Cotonou waar om 23:00 uur ons vliegtuig vertrekt. Met een tussenstop in Parijs komen we zaterdagochtend vroeg aan op Schiphol.
Doordat we maar beperkt over internet konden beschikken zijn we niet volledig geweest. Af en toe denken we : Oh, ja dat zijn we ook nog vergeten, maar dat komt wel weer goed bij de verwerking van de foto's.