Weer thuis

We zijn weer veilig thuis gekomen.
Enige vertraging opgelopen in Parijs doordat we de aansluiting op onze 2e vlucht misten, onze 1e vlucht kwam 45 minuten te laat aan.
Hierdoor hebben we bijna 4 uur in Parijs moeten wachten.

Maar we kunnen terug kijken op een geweldige vakantie met heel veel bijzondere indrukken.

We hebben in onze verslagen het steeds beperkt gehouden tot wat we hebben meegemaakt. Voor de liefhebbers nu wat achtergrond informatie.

Groep-samenstelling:
De groep bestond uit 6 mannen en 11 vrouwen en allen waren zeer ervaren reizigers. Qua reis-ervaring zijn wij nog maar groentjes in vergelijking met de rest. Velen doen twee van dit soort reizen per jaar en eentje doet er zelfs 5 per jaar.
De gemiddelde leeftijd lag ook veel hoger dan we gewend zijn, de jongste was 43 en de oudste 73.

We hebben een hele gezellige groep gehad, echter 4 personen hebben zich eigenlijk vanaf dag 1 afgescheiden van de groep en hebben zich ook de hele reis gedragen alsof ze niet bij de groep hoorden. Wat die mensen bezielt om met een groepsreis mee te doen is ons nog steeds een raadsel.

Wat we wel gemist hebben in de groep is specifieke kennis over iets. Vaak zie je dat er iemand bij is die alles over vogels weet of alles over reptielen of bomen en planten.
Sanne, we hebben je gemist :)
We hebben zoveel mooie vogels gezien, maar ook heel veel gemist die jij absoluut wel zou hebben gespot.

Vervoermiddelen:
In Ghana hadden we een mooie bus met een (Ashanti) chauffeur. De bus had airco en aan de ene kant 2 stoelen en aan de andere kant 1 stoel. Iedereen kon zo een goed plekje vinden in de bus en er kon ook makkelijk gewisseld worden. De bagage lag bovenop de bus. Vanaf iedere plek had je een redelijk tot goed uitzicht.

In Togo en Benin hadden we een andere bus. Links en rechts waren twee stoelen met weinig tussenruimte, zodat mensen met lange benen altijd twee plaatsen in beslag moesten nemen. Er was geen mogelijkheid om de bagage op het dak te plaatsen en onderin de bus bleek het te lekken zodat uiteindelijk alle bagage in de bus moest worden gezet. Hierdoor viel de hele achterbank af als zitplaats. Alleen de plaats in het midden werd nog wel vrijgehouden voor noodgevallen, maar dan zat je tussen hoge torens met koffers in, niet echt lekker. De bus had geen airco, maar gelukkig konden alle ramen open. Nadat we de eerste regenbui hadden gehad bleek de bus te lekken door de ventilatie roosters. Hierdoor waren op sommige plaatsen de stoelzittingen nat geworden waardoor we nog minder zitplaatsen hadden en hierdoor begonnen we wel in de problemen te komen. De stoelrijen stonden dicht op elkaar en hadden allemaal een hoge hoofdsteun waardoor degene die aan het gangpad zat vrijwel geen uitzicht had. De hele groep was ook bepaald niet tevreden over deze bus.

Hotels:
De hotels waren over het algemeen prima, altijd minimaal een slaapkamer, badkamer met douche en toilet en soms een ligbad. Ook was er altijd airco (een enkele keer alleen een vin) aanwezig.
Soms hadden we echter geen warm water, meestal door onze eigen schuld. Dan hadden we te laat in de gaten dat we eerst zelf de boiler moesten aanzetten. Eenmaal was het erg komisch, we hadden een zeer luxe appartement toegewezen gekregen dat bestond uit een zitkamer, slaapkamer met aangrenzende badkamer, twee slaapkamers met een aparte badkamer en een keuken. In onze badkamer was geen boiler aanwezig en dus ook geen warm water. Pas de laatste ochtend hadden we in de gaten dat de andere badkamer wel een boiler had, maar ja die stond natuurlijk niet aan. Dat waren dus weer twee dagen zonder warm water door onze eigen schuld.

Ghana:
Is vroeger een engelse kolonie geweest, en daarvoor ook een portugeze en nederlandse kolonie.
Ze spreken over het algemeen zeer goed engels, wat de communicatie wel ten goede komt uiteraard.

Het eten is over het algemeen westers georienteerd, maar het is ook mogelijk om lokale gerechten te bestellen. Fons heeft een keer red-red gegeten, dit waren bruine bonen met kip. Een ander gerecht was fofu, een kippensoep met een hele kippenpoot en fofu-deeg. De bedoeling is dat je balletjes draait van het deeg en met je handen eet. Als het deeg en de kippenpoot op is kan je de soep met een lepel verder eten. Bij het opdienen krijg je meteen een bak water erbij geserveerd zodat je af en toe je handen kan afspoelen. Heel belangrijk is dat je alleen eet met je rechterhand omdat je linkerhand niet rein is omdat je die gebruikt om je-weet-wel af te vegen.

In Ghana wordt rechts gereden, oorspronkelijk was dit links maar omdat alle buurlanden rechts reden hebben ze dit in 1978 aangepast.
De wegen zijn redelijk, een asfaltweg van noord naar zuid en de rest zijn meestal zandwegen maar van goede kwaliteit.

Van de drie landen is Ghana veruit het rijkste land, uiteraard niet echt rijk want ze zijn alledrie arm.

Togo:
Van de drie landen is Togo veruit het armste land.

Togo is vroeger een franse kolonie geweest en naast togolees wordt er over het algemeen goed frans gesproken. Erg jammer dat wij niet zo goed frans spreken, communicatie was dus altijd een issue. Soms konden wij ons gelukkig toch met engels redden.

Wij zijn maar 3 dagen in Togo geweest en hebben niet echt specifieke lokale gerechten gezien.
De franse invloed is overal goed terug te vinden in de menukaart. Zo zie je hier charcuterie en niertjes vaak terugkomen. Het ontbijt is echt frans, stokbrood en croisant met jam.

De meeste reizigers blijven niet lang in Togo en zijn slechts op doorreis naar Ghana of Benin, hierdoor zijn ze ook niet echt ingesteld op het toerisme.

De wegen zijn allemaal zandwegen of karresporen en van zeer slechte kwaliteit. De gemiddelde snelheid die wij haalden lag hier beduidend lager dan in de andere landen.
Dit kwam omdat de wegen volzitten met kuilen die ontweken moeten worden.

Benin:
Benin is net als Togo vroeger een franse kolonie geweest en naast beninois wordt er goed frans gesproken, soms konden wij ons ook met engels redden.

Ook hier kan je de franse keuken terugvinden in de menukaart en het typisch franse ontbijt. Een keer hebben we afrikaans wild op de menukaart aangetroffen. Zo hebben we antilope gegeten (lijkt op ons draadjesvlees) en zebu (nogal taai blank vlees). In dit restaurant kon je ook struisvogelbiefstuk krijgen. Wij hebben dit niet gegeten omdat wij zoiets hadden van : dat kan je ook in Nederland krijgen. Er blijkt echter wel een groot verschil in smaak te zitten tussen de afrikaanse struisvogel en de struisvogel die voor Nederland gekweekt wordt. Dus misschien hadden we het toch moeten proberen, het blijft echter wel een beetje eng om in dit soort landen bijna rauw vlees te gaan eten.

Benin is meer op het toerisme ingesteld dan Togo, maar is daar nog duidelijk in aan het groeien.
Het is een land in opkomst, probeert uit het dal van de armoede te krabbelen. Opvallend in dat je hier ook veel mensen uit buurlanden tegenkomt, zoals Ghana, Ivoorkust en Nigeria. De mogelijkheden voor werk zijn in Benin blijkbaar beter, zodat mensen dus 9 maanden per jaar in Benin verblijven.

De wegen zijn redelijk in Benin. Van noord naar zuid loopt een asfaltweg en daarbuiten zijn het zandwegen die nogal wisselend van kwaliteit zijn. Voor ons gevoel beginnen ze hier te snel aan asfalt en weten ze niet goed hoe ze deze wegen goed moeten repareren en onderhouden waardoor je veel gaten in het asfalt tegenkomt.

Zowel Benin als Togo hebben ons hart gestolen omdat beide landen nog niet gewend zijn aan het toerisme en nog heel authentiek zijn. Alhoewel al die dansen wel speciaal voor ons toeristen wordt opgevoerd.
In alledrie de landen zijn de mensen heel enthousiast, dit schijnt ook typerend te zijn voor West-Afrika. Sommige reisgenoten zijn eerder in Gambia en/of Senegal geweest en daar zie je blijkbaar hetzelfde.