Yirga Alem

Zaterdag
Vandaag opnieuw een zware reisdag. We reizen door naar Yirga Alem.
De rit is maar 280 kilometer, maar de wegen.......
Het ontbijt in dit hotel stond ook vandaag niet op tijd klaar. Gelukkig had de reisleider wat vers vruchtensap geregeld bij een tentje tegenover het motel, want anders waren we zonder drinken weggegaan. We vertrekken uiteindelijk om 7:30. De eerste kilometers gaan prima, daarna volgen kilometers niet geasfalteerde weg waarbij je flink door elkaar wordt geschud. Rond 10:00u even een koffiebreak en vervolgens weer door. We zien langzaam de omgeving veranderen. De rode termietenheuvels maken plaats voor velden met eucalyptusbomen, koffiestruiken en ananasplanten. Het was de bedoeling dat we de lunch weer ergens onder een boom zouden gebruiken. De reisleider had brood gekocht en we hadden van onze dagen met de kok nog heel veel broodbeleg over. We stopte echter bij een hotel en mochten op het terras van het hotel ons eigen broodjes opeten. Uiteraard bestelde we hier nog wel een consumptie, maar we vragen ons toch af of je dit in Nederland ergens voor elkaar zou krijgen. Het hotel bleek ook internet te hebben. Dus gelijk de toegangscode gevraagd. Het lukt ons nog net een verslag te plaatsten voordat de verbinding werd verbroken. Waarschijnlijk legde we ineens zoveel druk op het internet dat het hotel had besloten de stekker er even uit te halen.
Dus moeten de overige verslagen weer wachten op een volgend moment. Wanneer dat is?

Het was inmiddels 13:30u en we moesten nog maar 110 kilometer rijden. De rest van de weg is geasfalteerd maar volgens de gids mag je de weg vergelijken met enjera (wij zouden zeggen gatenkaas). De chauffeurs moesten om de gaten heen rijden. Dus werden we flink heen en weer geschud. En waarom ook niet, opnieuw een auto met een lekke band. Gelukkig worden de chauffeurs er steeds handiger in deze te vervangen. Uiteindelijk bereikte we om 16:30u de Aregash Lodge. Het is een bijzondere plek. Ligt midden in de natuur en we overnachten in traditionele tukuls. Dat zijn ronde rieten huisjes. Deze huisjes zijn gebouwd in de stijl van de Sidama mensen. De tukul heeft een doorsnede van ruim 8 meter en bestaat uit een grote zitkamer, een grote badkamer en twee grote slaapkamers. Normaal moet je deze delen met 4 personen, maar omdat het niet druk is krijgen we allemaal een eigen tukul.
We worden ontvangen met de koffieceremonie die gevolgd wordt door een andere ritueel. Ieder avond voedt men hier de hyena's. Iemand van het hotel lokt de hyena's en strooit dan wat etensresten, voornamelijk groente. De gieren weten dit ook en op het moment dat de koffie gebrand is zien we de gieren al komen. Het lokken van de hyena's wil vandaag niet zo lukken. Ze laten zich heel even zien, maar durven kennelijk niet de gieren bij het eten weg te jagen. Die hebben dus een goed maaltje gehad. Nou ja morgen nog een kans. Aapjes laten zich wel zien. Het advies is zelfs om rekening met deze beestjes te houden bij de tukuls. Ze zijn brutaal en glippen gewoon de tukuls binnen

Het resort is 11 jaar geleden gebouwd en vernoemd naar de moeder van de Grieks-Ethiopische eigenaar. Zijn vrouw, die weer van Ehtiopische-Italiaanse afkomst is heeft alles zeer smaakvol ingericht. Traditioneel, maar toch modern en fris. En opvallend, het is allemaal nog heel. We dineren in het prachtige ingerichte restaurant. Het eten dat we voorgeschoteld krijgen komt voornamelijk uit de eigen streek en is heerlijk bereid. De eigenaar controleert en registreert alles en ziet er op toe dat iedereen toch wel tenminste 2 keer zijn bordje vult.


Zondag
Het was vannacht veel kouder dan we gewend zijn. We horen om ons heen allerlei dieren geluiden en helaas ook de moskee of kerk ( de christenen blijken hier het ochtendritueel van de islam overgenomen te hebben. Voor islamieten een oproep tot gebed en de christenen het gebed. Wij barbaren horen geen verschil. Het klinkt allebei als gejammer)

Het ontbijt is weer keurig geregeld. Je kunt bestellen wat je ook maar wilt.
Om 9:00u staat er een gids voor de deur die ons meeneemt over het terrein rond het resort.
We zien nu bij daglicht hoe mooi deze omgeving is en zien wat er allemaal groeit. De mensen leven van de opbrengst van koffie en de ensetbananen. Het is een vredige omgeving waar mensen met een verschillend geloof gewoon naast elkaar wonen. De dode worden vlak bij het huis begraven. De niet christenen zetten ipv een graf een boom neer ter herinnering aan de overledenen.
Mieke was niet meegegaan en is bij de tukul blijven zitten. Ze werd daar omringd door aapjes.
Op een gegeven moment kwam er zelf een kudde koeien en schapen op een meter langszij.
De lunch is weer een heerlijk buffet met allerlei kleine gerechtjes zoals pasta, tomaten, vlees en sla. Als toetje een vruchtencocktail met een vleugje kaneel. Ja, het is hier goed toeven.
Aan het einde van de lunch de briefing voor morgen. Dat was wat minder. De Bale Mountains groep vertrekt al om 6 uur.