Jinka

Woensdag
We vertrekken rond 8:30u om een van de Ari-dorpjes te bezoeken. Onze kok woont onder andere in dit dorpje.
We worden weer opgewacht door een kinderschare. Ze grijpen gelijk je hand vast en vragen hoe je heet. Verder komt het gesprek in de meeste gevallen niet, omdat hun vocabulaire niet verder reikt. Een meisje van geschat 14 jaar heeft een kindje op haar arm. Ze geeft aan dat het haar zoontje is, maar het zou net zo goed haar broertje kunnen zijn. Het enige dat we begrijpen is dat ze geld willen.
De gids laat een woning zien en wijst op wat producten die men op het terrein heeft staan zoals mango, cassave en jackfruit.
Ook laat hij ons zien hoe potten worden gemaakt en gebakken. Van de pottenbakker lopen we naar de smid die bijlen en messen maakt voor zijn eigen clan en omliggende clans. Een van de kinderen speelt op een zelf gemaakte gitaar. De snaren zijn van ijzerdraad, maar hij weet de gitaar knap te stemmen.
De kinderen worden even weggestuurd want we komen nu op de distilleer afdeling (hut). We proeven het brouwsel. Het lijkt op jenever.
Twee heren demonstreren ons hoe je het kaf van het koren scheidt. In dit geval teff.
En ten slotte wordt er ter plekke nog een enjera gebakken. Deze keer niet van teff, maar van mais. Hij smaakt erg zuur. We zien nog een vrucht aan de boom hangen die we niet kennen. Het is de custardappel. De smaak en structuur lijkt het best op lichee, alleen dat zoete ontbreekt.
De kinderen zingen nog wat liedjes voor ons. Zelfs het old Mac Donald has a farm.
We nemen afscheid en uiteraard proberen de kinderen nog wat aan ons te verkopen dan wel wat birr (geld) los te peuteren. Het is helaas niet anders. Uiteraard doen we daar ook deze keer niet aan mee en zwaaien hen vriendelijke gedag.

We rijden aansluitend naar het museum van Jinka. Het is geen groot museum, maar zeker niet onaardig. Van diverse stammen worden gebruiksvoorwerpen getoond en een verhaal verteld. Op ons verzoek draait men de film over de Mursi. Die bevestigde alleen maar onze keuze hen niet te bezoeken.

De tam tam heeft laten weten dat er vandaag een bruiloft bij de Ari is. Wij mogen daarbij aanwezig zijn.
De clan die wij bezoeken ligt hoog in de bergen, maar gelukkig hebben wij ons 4 wheel drivers nog beschikbaar. Het uitzicht op de weg er naar toe is prachtig. Bij aankomst worden wij verwelkomd en wil men dat we eerst een museum bezoeken. Het museum is een kleine hut 5x5) waarin wat gebruikersvoorwerpen liggen. Ons wordt wat uitleg gegeven waarna we te voet naar het dorpje gaan dat nog iets hoger ligt. We ontmoeten de familie van de bruid en de familie van de bruidegom en schudden de nodige vieze handjes. Bruid en bruidegom zien wij niet. Het meisje zou nog niet gearriveerd zijn en de jongen zit ergens in een hut. De leeftijd van jongen is ca 24 en het meisje is 18. Ze blijken al een paar jaar verliefd op elkaar te zijn en 2 jaar geleden is het meisje met toestemming van haar ouders al bij de jongen gaan wonen. Maar vandaag wordt het dan officieel en is het wettelijk toegestaan dat zij trouwen.
Bij het eerste hutje wordt al wat feestgezang ingezet. De mensen hebben opvallend vieze kleren aan. Je zou bij een bruiloft toch iets anders verwachten. Een paar Belgen sluiten bij ons aan. Ze blijken al 1,5u aanwezig te zijn en hadden het idee dat men wilde wachten met de feestelijkheden tot het moment dat wij zouden arriveren. Na ons komen er nog wat Duitsers binnen.
We worden meegenomen naar het centrale pleintje. Een groepje mannen en vrouwen gaat dansen en zingen. Echt lekker klinkt het niet want na 3 regels stoppen ze er steeds mee alsof ze de tekst niet meer weten.
Een kalebas met bier gaat rond die wij netjes doorgeven. Bij de dansers wordt het zwaardere werk ingezet. Daar drinkt men het witte goedje ( jenever).
Het blijft ons onduidelijk wat er nu verder gaat gebeuren en hoe lang eea nog kan duren. Ook deze keer krijgen we onduidelijke antwoorden variërend van over 5 minuten tot nog minstens 2 uur want de bruid moet nog opgemaakt worden.
Deze keer besluiten we er niet op te wachten en keren wij terug naar de auto's.

In het hotel blijkt inmiddels geen water meer beschikbaar en zo nu en dan valt de energie weg.
Maar de waterpomp doet het gelukkig nog wel.