Laatste dag Tokyo

Antwoord op gestelde vragen:

Carla,

Ja, we hebben tot op heden ons eigen programma gevolgd. De reden hiervoor was dat het programma van Sawadee erg veel aan onszelf overliet. En om zeker te weten dat wij een leuk programma te doen hadden kan je het maar beter zelf samenstellen en goed voorbereiden en dat hebben wij gedaan. Onze reisleidster heeft ook een programma gevolgd met de groep en veel dingen kwamen overeen met wat wij dan net een dag eerder hebben gedaan. Maar goed van jou opgemerkt hoor [e-1f60a]

Eugene,

Leuk dat je ons dagboek leest. We maken straks een prive fotoboek en daar gebruiken wij de teksten van ons reisverslag voor. Het reisdagboek help ons bij de foto selectie en wordt bijna nooit één op één overgenomen

De dag start meestal rond 7:30 en eindigt rond de klok van 20:00. We zijn soms zo moe dat we al tikkend in slaap vallen. Sorry dus dat het taalkundig soms wat rammelt. Hhet is echt niet zo dat onze reisleidster ons aan ons lot heeft overgelaten. Ze heeft ons ruimte gegeven om ergens koffie en een lunch te nuttigen omdat we niet met de hele groep bij elkaar konden lunchen en dat alles was vlakbij ons hotel waar we om 15:00 uur weer hadden afgesproken. Dat wou ik graag even rechtzetten. Na 3 dagen Tokyo weten wij inmiddels dat veel ontbijt en lunch restaurants geen grote tafels hebben en daarom niet handig is om met grote groepen daarheen te gaan. Ook de drukte in de stad en op de metro stations maken het verplaatsen met een grote groep erg lastig. Dus ik heb inmiddels volkomen begrip voor het vrije programma en als je je daar op instelt kan je dat ook in je voordeel ombuigen. Je kan dan namelijk precies die dingen gaan zien waar jouw interesses liggen.

En verder nog een tip : ga je alleen op reis kijk dan of er meer mensen alleen de reis hebben geboekt. Onze ervaring is namelijk wel dathet prettig is om niet alleen op pad te gaan. Even sparren over diverse zaken zoals, waar staat de Metro, is fijn en 4 ogen zien mee dan twee. Succes en veel plezier in Japan.

Dag 5 (dag 3 Tokyo)

Vandaag een mooie dag, lekker zonnetje dus na ons ontbijt met de Metro naar Otemachi voor eenbezoek aan de keizer. Helaas stond er geen koffie voor ons klaar. De tuinen rond zijn paleizen zijn prachtig en we waren bepaald niet de enige die van deze tuinen wilden genieten. We kozen voor een soort shared lunch. De soep was vreselijk heet (het rood was dus niet van de tomaten maar van de pepers), de yakatori was heel apart van kippenlevertjes gemaakt en we namen er ook wat tempura bij. Althans dat dachten we, maar het bleken mini pannenkoekjes met groenten. Geen straf om te eten. Jullie denken vast je weet toch wat je besteld. Nou nee dus. De meeste mensen spreken hier geen engels, dus gaat het met handen en voeten en een paar plaatjes. Maar dat heel toch ook zijn charme.

Aansluitend stond de Hama Paleistuin op het programma. Alweer een tuin. Het was in principe bedoeld om via de tuin bij een boot te komen die ons in een uurtje naar Asakusa zou brengen. Maar de boot stopt niet meer bij deze tuin en een andere opstapplaats lag te ver weg. Jammer, maar de metro brengt ons ook naar Asakusa.

Asakusa staat bekend om het winkel- en vermaak-gebied van Tokyo aan de oever van de rivier de Sumida en is het geestelijke huis van Edokko, het Tokyose equivalent van de Londense cockney. Dit is de plaats om souvenirs te kopen en voor de amateurkoks onder ons te kijken naar keukengerei.

In Asakusa stond een stadswandeling op het programma die in één van de boekjes was beschreven. De wandeling begon bij de Kaminarimon of donderpoort. Deze poort, met een drie meter hoge lampion markeert de ingang van de Sensoij-tempel, oftewel de Asakusa Kannon-tempel. Mensen bewieroken zich, gooien wat geld in een bak en klappen. Waarvoor is ons nog niet helemaal duidelijk. Met dat klappen zouden ze de goede geesten oproepen.

Tussen de poort en de tempel staan allemaal souvenirs-kraampjes (Bart rustig maar, we hebben niets gekocht). De souvenirs straat was geweldig en het was ook erg leuk dat we diverse mensen in traditionele kleding (kimono) zagen lopen. Jammer dan toch dat ze dat stomme mondkapje op houden, zelfs bij het maken van een selfie. Tja die souvenirs, allemaal echt Japanse dingen. De kat met het bewegende pootje, veel van Pokemon en Nintendo. Aan het einde van de souvernirstraat kom je uit bij de ingang van de Sensoji-tempel, ofwel de Asakusa Kannon-tempel. Ook hier veel wierrook en mensen die klappen.

We vervolgen onze wandeling en komen terecht in een straat waar allemaal winkel met keukengerei zijn. Daar zijn we wel wat winkeltjes binnen geweest, wij houden immers allebei van koken. We hadden thuis bedacht dat we hier twee roestvrije stalen spateltjes zouden kopen voor onze teppanyaki plaat. Kun je uiteraard ook in Nederland kopen, maar we vonden het leuk om deze juist hier te kopen. Misschien dat we hem nu vaker gaan gebruiken.

Van de week maakten we ook zo’n bijzonder tafereel mee. Een man (monnik), een beetje lijkend op de Dalai Lama kwam bij een koffiehuis in een gebreide okerkleurige jurk. En onmiddellijk kwam er een andere monnik aansnellen met een plantenspuit om de omgeving van deze man te reinigen. Bij iedere verplaatsing van de ‘Dalai Lama’ rende er iemand met die plantenspuit achteraan. Enkele mensen, vooral dames, waren erg van deze man onder de indruk en bleven maar naar hem buigen. Voor ons hilarisch om te zien.

Daarna gingen we op zoek naar het restaurant waar we graag wilden eten. Tja ook weer z’n dingetje. Je noteert de naam in het Europees, maar op de gevels staat de naam er alleen in het Japans. Maar gelukkig met wat vragen vonden we dit tentje. Waarom we hier graag wilden eten? Bart en Marijn hadden ons verteld dat dat zo lekker was. Je kan hier okonomeniyaki eten. Dat is een omelet met groente en vlees of vis naar wens. Iedere tafel heeft een ingebouwde bakplaat. Het was de bedoeling dat de gasten dit zelf deden, maar uiteindelijk stond er toch een kok bij ons aan tafel om dat voor ons te doen, heel verstandig. Het blijft toch vakwerk.

Erg leuk en kennelijk waren wij niet de enigen die hier graag wilden eten. We waren net op tijd want daarna moest je inschrijven voor een tafeltje en dus wachten op het moment dat er een tafel vrij kwam.

Aansluitend terug naar ons hotel. We hebben al eerder verteld over de vele uitgangen van een metrostation. We hadden nog niet eerder meegemaakt dat het ook lastig kan zijn om de juiste ingang te vinden. Meestal wordt je ondergronds wel naar de juiste plek geleid als je eenmaal binnen bent, maar deze keer moesten we bovengronds de juiste ingang vinden. De wegwijzers klopten niet helemaal, maar er is altijd wel een behulpzame Japanner die je te hulp schiet. Een dame wees ons waar we moesten zijn. Tja en dat bleek niet te kloppen. Weer verder zoeken en uiteindelijk hebben we de juiste ingang gevonden. En hoe bijzonder, de dame die ons naar de verkeerde plek had gewezen, was er zelf ook achter gekomen dat ze een verkeerd advies had gegeven. Ze stond ons bij de juiste ingang op te wachten om haar excuus aan te bieden dat ze ons de verkeerde kant op had gestuurd.

Vanaf morgen sluiten we ons aan bij de groep. De reisleidster maakte de opmerking ”we leren jullie nog wel kennen”. Zijn we teveel onze eigen weg gegaan, in dat geval hebben we wat goed te maken.

De komende dagen hebben we mogelijk niet de beschikking over internet. We overnachten 2 nachten in een ryokan, een traditioneel Japans pension en daarna één nacht in een minshuku, een traditionele Japanse herberg. En bij die laatste is een gezamenlijke typisch Japanse badgelegenheid waar we ons enorm op verheugen [e-2639]

Wat ons opvalt

Alle rituelen, bijzonderheden over het gebruik van het toilet

Diegene die ons kennen weten dat wij een Japans toilet hebben. Maar ons toilet is slechts een eenvoudige uitvoering van wat wij hier in Japan aantreffen. Om te beginnen is een toilet met douche functie hier standaard en geen uitzondering. Extra functionaliteit is een verwarmde zitting, zo warm dat wij denken dat het wel wat minder kan. Maar na een paar dagen raken we daar al aan gewend

Gisteren kwamen we een toilettegen waar zodra je er op ging zitten het geluid van een waterval klonk. Zodra je opstond stopte dat geluid direct. Waarschijnlijk bedacht om je eigen plasgeluid te overstemmen. We vonden dat zo grappig.

Vandaag kwam Mieke in een toilet waar er aan de muur een kinderzitje was geplaatst, zo kan de moeder rustig haar behoefte doen terwijl het kind geen rare dingen kan uithalen in de tussentijd.