Dag -13 Laatste dag Nagasaki

Het was niet helemaal onze dag vandaag. Gisteren ontdekte we dat het oplaadstekkertje van de telefoon niet meer in de tas zat. Verloren, laten liggen?Daar moest vandaag dus even geregeld worden. Een C tot C kabel dus geen moeilijke opdracht.

We zaten gisteravond onze planning nog eens te bekijken en ontdekte dat we ons verlanglijst bij lange na niet af zouden krijgen. De belangrijkste twee redenen hiervan: We kwamen later in Nagasaki aan dan oorspronkelijk gepland was waardoor de voor die dag geplande bezichtigingen niet door gingen en ten tweede bleek dat we morgen vroeg vertrekken naar Mount Aso en dat was ook niet gepland. Waardoor we ook morgenochtend kwijt zijn.

Enfin we hebben ons best gedaan vandaag. Het zou gaan regenen vandaag, maar gelukkig bleef het droog. We starten met een bezoek aan het monument van de 26 martelaren. Daarna naar het winkelcentrum om het kabeltje te kopen en vervolgens deze keer met de tram naar het Atoombom museum. Dit museum maakte minder indruk op ons dan het museum in Hiroshima. Desondanks kost het best veel tijd. Aansluitend naar het vredespark waar een zwarte paal de plaats markeert waar de Amerikanen op 9 augustus 1945 de tweede bom tot ontploffing brachten (het episch centrum van de bom). Bij een herdenkingsmonument stonden allemaal flesjes water. Bij Hiroshima hadden we al geleerd dat de getroffenen erg veel dorst hadden en vaak ook dronken van water wat uit de lucht naar beneden kwam, maar dit was radioactief water. Dus heel attent om flesjes water bij een herdenkingsmonument te zetten, veel beter dan een bos bloemen.

Dus eerst even wat gegeten. Werd er een fout gemaakt of hadden we het verkeerd besteld? Fons kreeg iets met rauwe mie. Moest het warme goedje dat er over heen lag ervoor zorgen dat de mie gaar werd of….De serveerster keek het even aan en nam het bord mee terug. Een paar minuten later kwam ze terug met een nieuw bord met gare mie.

De volgende stop was Dejima. We namen weer even de tram. En wanneer de tram echt tjokvol is, is met een rugzak op best lastig om de uitgang te bereiken. Dus maar doorduwen.

Dejima, een eilandje ter grootte van een voetbalveld waar de Nederlanders ruim 200 jaar de enige Europeanen waren die op Japanse bodem mochten verblijven. Je herkent de VOC kenmerken en artikelen duidelijk. Ter vermaak liepen er ook wat Japanners rond in kostuums uit die tijd. Erg bijzonder dat de Japanners die enclave in de jaren 50 opnieuw hebben opgebouwd, want al deze oorspronkelijke gebouwen uit de 16^e eeuw zijn door de atoombom verwoest. Nu kunnen we tenminste nog genieten van een bijzonder stuk Nederlandse geschiedenis in Japan.

In de buurt lag ook nog de katholieke kerk Oura. Deze kerk werd in 1864 gebouwd. Het heeft mooie glas in loodramen. Helaas ook weer veel klimwerk. Mooie kerk en bijzonder want je komt in dit land niet zoveel katholieken kerken tegen.

Aansluitend gingen we op weg naar de Hollandse Helling (echt iets voor Mieke[e-1f60a]). Het is een straat van kinderkopjes en deze straat was ooit het centrum van de buitenlandse gemeenschap van de stad. Ooit werden alle westerlingen ongeacht hun nationaliteit door Japanners Hollanders genoemd.

Vervolgens door naar het Gloverpark. Een tuin op hoogte die je deels moest beklimmen en deels met een roltrap kan bereiken. In de tweede helft van de 19^e eeuw bloeide Nagasaki op en tot een rijke ontwikkelde stad. Daardoor was er geschikte behuizing nodig voor deze toestroom (hoe herkenbaar). In dit park staan nog enkele stenen en houten huizen uit die tijd. Vanuit deze huizen heb je een prachtig zicht op de haven.

Ons volgende doel was de brilbrug. Een van de meest gefotografeerde attracties. Het is een chinees geschenk aan de stad. De reflectie van de brug doet aan een bril denken. Als je de vorm ziet dan denk je toch eens beter op letten in Nederland, want zeker in Amsterdam zijn dit soort type bruggen ook te vinden.

We besloten het daarmee te laten voor vandaag. Helaas ons lijst bij lange na niet afgewerkt. Het is niet anders Ons advies is voor Nagasaki voortaan een dagje meer te plannen. Voor het avondeten hebben we een lYakatori restaurant gevonden en daar hebben we heerlijk gegeten.

Morgen vertrekken we naar Mount Aso. Dat wijkt af van de oorspronkelijke planning. Op zich niet z’n ramp maar we vrezen dat we nu mogelijk nog twee nachten op die futons moeten slapen. Daar kom je uiteindelijk ook nog wel overeen maar vorige week hadden we ook geen stoel op de kamer en dan weet je op X moment echt niet meer hoe je zitten/liggen moet.

Wat ons opvalt

Uit de reactie begrepen we dat ons punt mbt het bestellen niet over gekomen was. Ja, ook in onze woonplaats heb je een restaurant waar je kunt bestellen met de iPad en daar gaat men nog een stapje verder omdat je eten gebracht wordt door een robot die rond rijdt. Dat is dus het punt niet.

Zoals eerder aangegeven is de Engels taal in Japan een lastig verhaal. En Japanners staan daar zeker niet alleen in. Met handen en voeten kom je meestal een eind, maar soms ……..

Werken ze met een Ipad dan helpt dat ons enorm. En in de meeste gevallen kun je op de Ipad de taal instellen (Japans of Engels). In Nederland lijkt het gebruik van de IPad vooral gedreven door kostenbesparing en kom je ze vooral tegen bij sushi of all-you-can-eat restaurants. Onze gedachten was dat het toch mogelijk moet zijn om ook in normale restaurants in toeristische plaatsen te werken met een iPad. Daarbij lijkt het ons een goede ontwikkeling wanneer er dan diverse taalkeuzes mogelijkheden zijn. Maar ok, een menukaart met foto’s kan toeristen ook al heel erg helpen met het maken van een keuze. In Japan is dat vaste prik in Nederland nog beperkt

Nieuwe wat ons opvalt

Dat de Japanse dames niet groot zijn is iedereen wel bekend. Ze vinden dat zelf niet echt leuk. De oplossing naast hoge hakken zijn plateauzolen. Die zolen kunnen wel 10 centimeter hoog. Loopt dit prettig? Volgens ons niet. We zien hun benen soms hele rare bewegingen maken. Ook hoor je ze al meters van te voren aan komen. Ze klossen (maar mogelijk heeft dat ook met de kwaliteit van de schoenen te maken). Deze schoenen zie in Nederland ook wel, maar In Nederland worden ze niet veel gedragen als hier in Japan.