Dag 14 - op weg naar Asö

Antwoord gestelde vragen:

Hilda, we hebben inmiddels inderdaad wel wat ervaring met het OV. Het meest zaten we in de trein, en bijna even vaak in de metro, daarna de tram, vervolgens de bus en tot slot de boot.

Het OV is hier geweldig geregeld. We hebben een kaart waarmee we door heel Japan op de trein kunnen reizen. Daarnaast hebben we een Suica kaart waarmee we in Tokyo op de metro en kleine trein konden reizen. Maar in de rest van Japan kunnen we deze kaart ook vaak gebruiken voor de tram en bus en er zelfs boodschappen mee kunt betalen. En die kaart kun je heel makkelijk bij een automaat opladen. We hopen dat we deze kaart binnenkort ook in Kyoto kunnen gebruiken.

De stations/haltes worden niet weergegeven met straatnamen (straatnamen zijn hier moeilijk te vinden) maar met nummers. Daarmee is het OV voor ons toeristen ook veel duidelijker. Je moet er uit bij halte nummer X

Daarnaast wordt het ook nog omgeroepen en op een scherm weergegeven. De lijnen zijn veelal ook in kleur weer gegeven; de rode, de blauwe etc en ook dat is dan weer handig op de kaart te vinden. Ze rijden zeer frequent. Van de treinen moet nog gezegd dat deze zeer luxe zijn, veel beenruimte, een uitklaptafel en stoel verstelbaar. Wil Nederland ons uit de auto hebben dan zou dit wel eens de oplossing kunnen zijn.

NB: Wist je dat er ook sandalen zijn met plateauzolen? Wij in ieder geval niet, maar dat zal niemand verwonderen

Vandaag weer een reisdag met een grote tussenstop. Omdat we drie keer moeten overstappen werd voorgesteld de bagage niet mee te nemen naar onze volgende plaats, maar deze alvast naar Kyoto te sturen. Op zich erg prettig maar het heeft uiteraard ook zijn nadelen. De koffer moest gisteravond ingeleverd worden. Dus moesten we voor 3 dagen in de rugzak mee nemen. We hebben gisteravond schone kleren klaar gelegd, wat ondergoed en sokken in de rugzak en daar moet het dan maar mee. We vertrokken 0m 8:25 uur, een aangename tijd dus. De eerste trein bracht ons naar Takeo Onsen. We hadden daar een paar minuten om over te stappen naar de volgende trein. Die reed naar Shin Tosu en vervolgens moesten we een uur wachten op de aansluitende trein naar Kumamoto. We hadden steeds gereserveerde plaatsten dus konden altijd zitten.

We kwamen in Kumamoto aan om 11:15 uur en kregen de ruimte om het stadje te bezoeken tot 14:45 uur

Er was een kasteel te bezoeken en een tuin. We hadden echter ook een ambachtsmarkt ontdekt. Dat leek ons leuker. Dus namen we de tram naar de ambachtsmarkt. Bij het woord ambachtsmarkt hadden we het idee dat er ambachtslieden zouden zitten die in hun vakgebied iets aan het maken waren. Maar deze markt was meer een galerie en de getoonde werken waren toch echt een niveautje hoger dan je op een markt tegen komt. Mooi aardewerk, houtsnijwerk, schilderijen, sieraden en papierkunst. We hielden ons in omdat we er niet mee wilde slepen en omdat het allemaal net niet in onze stijl pasten

We aten bij een eettentje dat kennelijk nog niet door de westerse toerist was ontdekt. Het blijft een mix van “o ja dat” en een beetje “dit maar eens proberen”. Fons kreeg bv naast een salade een grote “ bitterbal” ( zo zag het er uit met daarin een prutje van ei. En ja hoe je dat met stokjes eet. ( later hoorde we dat hij dit gewoon met zijn handen had mogen eten). Mieke koos de veiliger weg met sashimi. En wat je ook besteld je krijgt er altijd een kommetje rijst bij en een kop misosoep en vaak nog wat groenten.

Aansluitend weer terug naar het treinstation voor de rit naar Aso.Wat we nog niet verteld hebben dat wanneer de trein op een eindstation komt en hij vervolgens dezelfde rit weer terug zal maken de treinmedewerkers de stoelen draaien zodat niemand achteruit rijdt. Het lijkt heel ingewikkeld, maar het is met een druk op een pedaal per stoelrij werkelijk heel snel geregeld. Deze rit duurde 5 kwartier. Bij aankomst in Aso vlogen we weer op het toeristenbureau af op zoek naar de kaarten voor morgen. Met een busje werden we naar het hotel gebracht. Dat was een meevaller. We slapen wel op een futon, maar hebben deze keer ook een stoel en eigen toilet en douche. We hadden verwacht dat het weer een heel klein ding zou zijn omdat men gevraagd had iets mee te nemen uit Nederland voor de gasten. Maar zoals al opgemerkt is het gewoon een hotel. Tja eerlijk gezegd denken we dan waarom zetten jullie er niet gewoon een bed neer. Maar het gaat om de beleving hè [e-1f60a].

Wat we met ons cadeautje (een tulpenbol in blik) gaan doen weten we nog niet. Het lijkt ons niet zinvol deze hier af te geven aan de receptie.

Vanavond eten we voor de tweede keer als complete groep. Gevraagd is om de aanwezig kimono aan te trekken omdat het personeel dit zo leuk vind. Dat doen we dan maar.

Wat ons opvalt

Bij de meeste betaalpunten in Japan raakt de kassier het geld niet meer aan. Het papiergeld stop je in een gleuf en het kleingeld in een trechter. Op het scherm wordt getoond wat je moet betalen en wat je betaald hebt. Indien akkoord druk je op de knop en de transacte wordt verwerkt. Krijg je wisselgeld terug dan betaalt de kassier het papiergeld uit (met twee handen en een buiging) en het eventuele retour te ontvangen muntgeld wordt uit de automaat gespuugd.

In Nederland zie je deze geld automaten voor muntgeld ook bij enkele supermarkten, maar hier is het dus gemeengoed.