Intrigerend Axum

We rijden rond de klok van acht uur richting vliegveld. Op het vliegveld de gebruikelijke formaliteiten. Tot onze verbazing moesten echter deze keer op twee afzonderlijke controlemomenten de schoenen uit doen, riem af etc.
Het vliegveld van Lalibela is heerlijk klein. Rond 9:30 landen ons vliegtuigje, 9:50 mochten wij naar het vliegtuig lopen om in te stappen en 10:05 vlogen we alweer in de lucht.
Het was maar veertig minuten vliegen naar Axum dus dat vliegmomentje was snel voorbij. In Axum werden we weer opgewacht door een busje dat ons naar het hotel voor de komende twee dagen bracht. We merken direct dat we nu in een andere omgeving zijn. Axum ligt lager waardoor de temperatuur iets hoger is en het is ook veel vlakker. Wat bouwstijl aangaat zien we hier veel meer hoogbouw.
Nadat we de tassen op kamers gezet hebben bestellen we wat eten. De meesten nemen ter afwisseling pizza. Na het eten gaan we op pad.

Door de winkelstraat van Axum lopen we naar het terrein van De Zuilen van Axum. Grote granieten pilaren (steles) staan op een terrein van pakweg duizend vierkante meter. De pilaren kunnen allerlei verschillende vormen hebben, zoals obelisken, menhirs of een vierkante steen met een gat in het centrum. Ooit zouden op dit terrein ca 300 van deze pilaren hebben gestaan. Een van deze pilaren (obelisk) valt op omdat deze scheef staat. Axum heeft dus zijn eigen toren van Pisa. Ze zijn meestal uit een stuk graniet gehouwen. De allergrootste pilaar die gemaakt is in de 13e eeuw tijdens het bewind van keizer Remhai weegt 500 ton en is 33 meter hoog. Helaas is deze omgevallen omdat deze waarschijnlijk op een te kleine basis was gebouwd en daardoor opgedeeld in kleinere stukken. Het graniet van de pilaren zou ca 5 kilometer vanaf deze plaats weggehaald zijn. Het vervoer van het graniet ging met olifant.
Tijdens de Italiaanse overheersing (1936-1941) is een van de obelisken door de Italianen in drie stukken gehakt en verscheept naar Rome. Daar heeft deze pilaar tot 2005 gestaan op het Piazza del Porte Capene (Sint Pieterplein). Italie heeft de obelisk inmiddels weer teruggeven en deze staat dan ook weer in Axum. Op het terrein liggen ook nog 13 graven. Deze bevinden zich onder straatniveau. Ze zijn nog niet zo heel lang geleden ontdekt. Er is nog geen graf open gemaakt dus weten we niet zeker of er ook nog menselijke resten in de graven liggen. Binnenkort start Unesco met een onderzoek van 3 maanden. Er ligt mogelijk nog veel meer materiaal onder de grond. Indien dit klopt dan kan Axum wel eens uitgroeien tot een van de belangrijke toeristische trekpleisters in Ethiopië. Hetgeen de plaatselijke bevolking uiteraard ten goede komt.
Aansluitend bezoekje we het museum. Het is klein maar toch niet onaardig.

Ethiopië is een land om goed in de gaten te houden. Zo'n 1000 jaar voor Christus liep het rijk van Axum van Jemen tot Soedan en in het noorden tot Egypte met de stad Axum als hoofdstad. Dit rijk moet dus veel groter geweest zijn dan het Egyptische rijk in die tijd, maar er is nog heel weinig ontdekt/opgegraven. Wie weet wat er dus allemaal nog gevonden gaat worden. Probleem is natuurlijk wel dat Ethiopië een erg arm land is en met de bijdrage van Unesco kunnen ze niet alles tegelijk gaan onderzoeken. Op dit moment wordt de bijdrage van Unesco vooral gebruikt om de kerken van Lalibela te beschermen en restaureren.

We vervolgen onze weg met een bezoek aan de nieuwe kerk. Het bijzondere van deze kerk is dat hier geen pilaren te vinden zijn die de dakconstructie ondersteunen. Er is een geweldig akoestiek. Je kunt in deze kerk dan ook beter niet stiekum fluisteren want wanneer je dat doet kan iemand je letterijk verstaan op een afstand van 25 meter. We hebben het zelf geprobeerd en het is echt geen fabeltje. Met veel poespas haalt een van de priesters een doek van een boek af. Het boek is 500 jaar oud. De priester laat ons wat pagina's zien. Nog dagelijks wordt hieruit gelezen. Wanneer we vertrekken wordt het boek weer toegedekt met een mooi dekentje.

Tijd voor het kerkmuseum. Tassen, fototoestellen moeten in een kluisje opgeborgen en bij de ingang wordt je ook nog gescand. Dat belooft dus wat. Er liggen inderdaad prachtige Ethiopische kruisen, kronen van koningen die gekroond zijn en veel gewaden van priesters. De ruimte is echter donker, stoffig en veel te klein waardoor het meer op een opslagplaats lijkt dan een museum. Naast het museum staat nog een gebouw. Hierin zou de Ark des Verbonds staan. Niemand mag dit gebouw in, dus ook de priester niet. De bewaking wordt verzorgd door een vrouw en aan deze vrouw worden ook nogal wat eisen gesteld. Ze moet bv nog maagd zijn.

We vervolgen onze tocht naar oude kerk De Cathedral of Fsien Maryam. In de tiende eeuw heeft koningin Yodit de voorganger van deze kerk aangevallen en daarom mogen vrouwen deze kerk tot op de dag van vandaag niet betreden. De mannen zijn welkom en krijgen opnieuw het boekritueel voorgeschoteld. Dit boek is echter 1000 jaar oud. In de ruimte verder wat mooie schilderingen waaronder die van de zwarte Madonna. Buiten op het plein ligt een steen die een zetel voorstelt. Zittend op deze steen zijn bijna alle koninginnen van Ethiopië gekroond.

De kathedraal verlatend zien we op het terrein van De Zuilen heel veel drukte. Het bleek een bruiloftsfeest te zijn. Dat willen we wel meemaken. Dus weer terug gelopen naar het terrein van De Zuilen. Het bleek niet 1 bruiloft, maar minstens 4. Iedere bruiloft op een ander deel van het terrein. Allemaal hun eigen feestje. Ongegeneerd begeven wij ons tussen de gasten en wachten tot de bruiloftfotograaf de opstelling neergezet heeft zodat wij aan zijn zijde ook een mooie foto kunnen scoren.

Aan het einde van de dag eten we nog wat in het stadje voor de avond valt.