Dorze

Vandaag ging de wekker alweer om 5:30. We beginnen er aan gewend te raken. We verlaten vandaag Addis Abeba. Onze volgende bestemming Arba Minch ligt 500 kilometer naar het zuiden. De verwachting is dat we daar rond de klok van zes arriveren. Helaas wederom dus een echte lange reisdag en opnieuw veroorzaakt doordat de route is omgegooid vanwege het Timkatfestival. We rijden vanaf vandaag verder in 4wheel drive auto's.

Op basis van de traffic op de weg weet je of er weer een markt in de buurt is. De zeer grote markt van Sodo had op velen van ons een sterke aantrekkingskracht. Maar helaas de auto's rijden door. Bij de waterplaatsen is het precies hetzelfde. Wanneer je mensen of ezels ziet slepen met jerrycans dan weet je er komt zo een watervulplaats aan. Langs de kant zie steeds jonge kinderen die een kleine kudde onder hun hoede hebben en enthousiast zwaaien als we langs rijden. Of je het kinderarbeid moet noemen is de vraag. Hier wordt het misschien gelijk gesteld aan de hond uitlaten in Nederland en dat noemen wij ook geen kinderarbeid. We komen ook heel veel valse bananenplanten tegen. De zogenaamde ensetbananen. Deze planten leveren dus geen bananen op.
Rond de klok van zes bereikte we dan toch Arba Minch. De kamers zijn erg ruim en leuk ingericht. Sommige spulletjes zou je zo mee naar Nederland mee willen nemen.
De ligging is erg mooi en voor het eerst moeten we ons insmeren met DEET. Nou ja hebben we de malariatabletten toch niet voor niets geslikt. WiFi is wel aanwezig en je krijgt ook aangegeven dat de verbinding goed is. Maar niemand krijgt contact. Er zal wel een filter opzitten.
We bestellen het eten, drinken een biertje en genieten nog even van de avond


Vandaag gaan we op bezoek bij de Dorze stam.
De Dorze is een van de meer dan 56 verschillende volkeren die in het zuiden leven en telt ruim 39000 leden.
De vorm van een dorzehuis lijkt het beste te omschrijven als een bijenkorf. Het is gevlochten van de bladen van de eerdere genoemde valse bananenplanten. De hoogte is ca 12 meter. Termieten vreten het huis aan zodat het huis na ca 100 jaar nog maar een kleine drie meter hoog is. In front heeft het huisje een vorm van een olifantenkop. Het huis bestaat deze keer ook uit meerdere kamers. Iedereen slaapt in het huis dus ook de dieren. Een apart huisje is gemaakt als bruidsuite. Dit is voor de eerste drie maanden van het huwelijk. In die drie maanden bouwt het echtpaar dan een eigen huis. In huis brand ook gewoon een houtvuur. Via drie raampjes hoog in de nok moet de rook het huis weer uit gaan.

We bezoeken een kleine gemeenschap waarbij eerlijkheidshalve gezegd moet worden dat het dorpje dat wij bezoeken toch wel een klein beetje vergeleken moet worden met een open lucht museum. Het echte dorp ligt iets hoger. Het is ons niet duidelijk geworden welke gebruiken er tot op de dag van vandaag nog steeds actueel zijn. De stam is geheel zelf voorzienend. Ze maken onder andere zelf brood, boter, kaas
Het toont ons wat je nog meer met de ensetbananenplant kunt doen. Zoals al aangegeven wordt het blad gebruikt voor de bouw van het huis, maar men doet meer met deze boom.
De vezels van de bladen ( het deel dat aan de onderkant van de stam vastzit) schraapt men uit met een stukje bamboe. Het schraapsel dat een beetje ruikt als komkommer wordt in bananenbladeren gewikkeld en minimaal drie maanden in de grond gestopt. Op die manier gaat het fermenteren ( is dat in Nederland ook niet een tijdje hot geweest?) Na een jaar haalt men het goedje uit de grond ( ruikt niet echt fijn), kneedt dit, snijdt de vezels fijn en vermengt het met wat water tot een deegbal. Dit deeg wordt vervolgens op een vers bananenblad gelegd en plat gemaakt (pizzabodem) en tot slot op een platte schaal gebakken. Tja waar smaakt het naar. Toch brood.
Bij het broodje wordt ook een rood goedje geserveerd. Een heel kleine beetje is al goed om je mond in brand te zetten. De brand moet geblust dus komt er een fles witte drank op tafel.
We krijgen allemaal een glaasje. Met een joho en Joehee moet dit glaasje in een keer achter over geslagen worden. En dat om een uur of elf in de ochtend. Het drankje bestaat uit knoflook,anijs,
sorghum en hop en de smaak lijkt het meest op jenever. Zoals gebruikelijk bij dit soort huis tuin en keuken drankjes is onduidelijk hoeveel alcohol dit drankje bevat. We denken dat dit alcoholpercentage lager is als onze jenever. Inmiddels is er voor bij het brood ook honing aangerukt. De honing komt zo uit de raat, dus moet je de dode bijtjes er even uit vissen. We drinken ook nog maar even wat koffie en lopen over het pleintje met de souvernirshops. Buiten staan inmiddels wat mensen . Het blijkt een koortje te zijn. We vervolgen onze tour door het dorp op weg naar de weverij.

Vrouwen spinnen katoen van de katoenplantages en de mannen weven van deze katoen prachtige sjaals.Aan een sjaal wordt drie dagen gewerkt en wij kopen z'n sjaal met veel afdingen dan voor ca 2,60.

Na de lunch gaan we naar het Chamo-meer.
Met een kleine boot varen we over dit meer waarin tilapia, krokodillen en nijlpaarden zouden moeten zitten. Volgens zeggen zou de stand van het water wel eens te hoog kunnen zijn voor krokodillen. Maar we hebben geluk. Er leven in dit meer maar liefst 15000 krokodillen. Ieder jaar worden er 7 a 8 vissers door deze beesten opgegeten. Eigenlijk niet eens zo gek wanneer je ziet in wat voor gammele bootjes (het zijn meer vlotten) de vissers vissen. Hier wordt de vis dus soms letterlijk duur betaald.
We varen langzaam door en zien onder andere zee-arenden, ijsvogeltjes, pelikanen, maraboes, goliat reigers en flamingo's.
En ja we hebben nog meer geluk, want een van de nijlpaarden laat zich ook nog even zien. Al met al een leuke tocht. Bij aankomst zitten nog wat leuke aapjes op ons te wachten. Het zijn blauwbil aapjes.

We gaan terug naar het hotel voor een heerlijke douche en een heerlijk biertje. Want daar zijn we wel aan toe